Jan Grudniewski Wikipedia

Treść przygotowana dla Wikipedii.

Jan Gustaw Grudniewski (ur. 9 grudnia 1945 r. w miejscowości Krynki, woj. świętokrzyskie)

Pochodzenie

Urodził się w Krynkach (woj. świętokrzyskie) 9 grudnia 1945 r., jego rodzina była w tym terenie zakorzeniona od wielu pokoleń a pierwsze pisane znane informacje o jego przodkach pochodzą z 1740 r. gdy ich przodek szlachcic z południowej części Polski h. Grzymała, swojemu synowi, młodemu małżonkowi, wykupił koncesję od biskupstwa krakowskiego na wydobywanie rudy i wytop żelaza w regionie na południe od miasta Iłża w okolicach Starachowic, obecnie gmina Brody. Rodzina jego była i jest praktykującymi katolikami a przodkowie brali udział w zrywach niepodległościowych. Dziadek Antoni^[1] był strzelcem Polskich Drużyn Strzeleckich w Stanisławowie, gdzie musiał uchodzić po narażeniu się w miejscu pochodzenia poważnie carskiej władzy.

Ojciec jego był ułanem w wojsku przedwojennym a po wojsku pracował w przemyśle zbrojeniowym w Starachowicach, prowadząc także gospodarstwo rolne. Był związany z ruchem niepodległościowym i podziemiem. Po II wojnie Światowej w 1947 r. ojciec Władysław dostał polecenie, aby przenieść się na Ziemie Odzyskane niedaleko od morskiego pasa granicznego, gdyż brał udział w siatce przerzucania uciekinierów podziemia za granicę. Na ogół ta grupa korzystała z przerzutu przez Morze Bałtyckie. Był zawsze magazynierem w dużych PGR-ach, gdzie mając kilkunastu robotników sezonowych przechowywał wśród nich uciekinierów i kurierów. Aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, był torturowany ale po kilku dniach wypuszczony przez kapitana, który pochodził z Kieleckiego i znał rodzinę albo sam był w podziemiu. Dostał zakaz pracy w przemyśle i zatrudniał się w Spółdzielczości Pracy, gdzie było dużo akowców. Przed aresztowaniem o którym został przez podziemie uprzedzony, palił w piecu kaflowym wszelkie dokumenty swoje i swoich przodków: zdjęcia i ślady pochodzenia, aby nie były dostępne w czasie rewizji UB. Kilkuletni syn Jan w tym brał udział, traktując jako zabawę i osobiście spalił legitymację strzelecką swojego dziadka, wklejoną w okładkę kucharskiej książki, wówczas nie wiedząc jakie ona ma znaczenie historyczne. Do dzisiaj, jako Komendant Naczelny Polskich Drużyn Strzeleckich (1911-2021) nie może tego odżałować, ale takie były to czasy, że życie rodziny było ważniejsze od historii i pamięci przodków.

Życie i służba wojskowa

Jan był dzieckiem wyróżniającym się w otoczeniu. Bardzo oczytanym, znającym wszystkie stolice świata, rzeki i góry a także umiejącym dyskretnie przewodzić równolatkom. Jako 16 latek prowadził przez kilka lat teatr amatorski w miejscowości Rudnik, który był znany w okolicy. W Szkole Oficerskiej założył na roku teatr amatorski mający ponad 20 aktorów. Miał dobrą intuicję, co później uchroniło go, gdy jako szefa oficerskiego sprzysiężenia VIRITIM, był obiektem zamachów na życie, a także gdy uczestniczył w działaniach Solidarności Walczącej Kornela Morawieckiego^[2], dając lokal działaczom, jak przemieszczając uciekinierów z Armii Czerwonej. Między innymi przechowywał Annę Walentynowicz w swym mieszkaniu na Gocławiu w Warszawie.

Służbę wojskową rozpoczął jako podporucznik artylerii jednostki w Lublińcu. Po trzech latach rozpoczął wyższą edukację. W 1977 ukończył studia elektromechaniczne na Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie z oceną bardzo dobrą. Za pracę magisterską pt. „Bariera świetlna do pomiaru hiperdźwiękowych prędkości pocisków” został wyróżniony tytułem Mistrza Techniki 1977 r. Na czwartym roku studiów na Wojskowej Akademii Technicznej za niepoprawne politycznie wystąpienie na spotkaniu z delegatami na Zjazd PZPR i Biura Politycznego został usunięty ze studiów przez organa partyjne, ale w ostatniej chwili Komendant Akademii WAT gen bryg doc. dr inż. Aleksander Grabowski sprzeciwił się decyzji Komitetu Partyjnego i polecił zachować na studiach z udzieleniem kary partyjnej. Zawsze był szanowanym społecznikiem i wybieranym przez otoczenie.

Służył w technicznych jednostkach wojskowych, gdzie dał się poznać jako dobry organizator, dbający o ludzi a jednocześnie wprowadzający nowoczesne systemy pracy, dający większą wydajność i jakość Pierwszy w Okręgu Śląskim w służbach technicznych wprowadził spawanie aluminium w osłonie argonu. Był wynalazcą i racjonalizatorem, który zajął pierwsze miejsce w Śląskim Okręgu Wojskowym. Pełnił służbę jako szef uzbrojenia pułku czołgów, zastępca dowódcy pułku artylerii przeciwlotniczej i pułku czołgów. Umiał skupiać wokół siebie młodych oficerów i uczył ich jak nie dawać się komunistycznej indoktrynacji oraz nie przyjmować sowieckich wojskowych naleciałości: jak picie na umór i znęcanie się nad podwładnymi.

Przed stanem wojennym jako zastępca dowódcy ds. technicznych pułku artylerii przeciwlotniczej, w pięciu pułkach 5 Dywizji Pancernej w Gubinie zorganizował spisek oficerski mający na celu przeciwstawienia się udziałowi Armii Radzieckiej w Stanie Wojennym. Spisek ten nie został oficjalnie ujawniony ale wszystkich oficerów sprzysiężonych usunięto po Stanie Wojennym poza 5 Dywizją Pancerną, jednak nikogo nie skrzywdzono a majora Jana Grudniewskiego wysłano do Ministerstwa Obrony Narodowej gdzie zajmował się bronią strzelecką a później artylerią dużego kalibru mogącą strzelać pociskami atomowymi. Jest to do dzisiaj nierozszyfrowana zagadka.

W służbie wojskowej zaliczył osiem garnizonów.

W Ministerstwie Obrony Narodowej był inicjatorem tajnych ruchów kontestujących postkomunizm i wspólnie z grupą oficerów utworzył antykomunistyczne Stowarzyszenia Patriotyczne VIRITIM, które w konspiracji, przewidując upadek komunizmu przygotowywało podstawy teoretyczne przyszłego Suwerennego Państwa Polskiego.

Jan G. Grudniewski zajął się teorią Powszechnego Uwłaszczenia jako przejściem z socjalizmu w Kapitalizm Obywatelski i doktryną wojenną „Totalna Obrona Narodową” Jak Polska ma zachować swoja suwerenność leżąc między mocarstwami: Rosją i Niemcami. Był inspiratorem przy pomocy Solidarności Walczącej I Krajowego Referendum Uwłaszczeniowego 18 lutego 1996 r. Referendum władza uznała za nieobowiązujące. Nie udało się Powszechne Uwłaszczenie, ale wg jego koncepcji służby mundurowe i uczciwie rządzone Spółdzielnie Mieszkaniowe stały się właścicielami ziemi pod budynkiem i mieszkań tworząc Wspólnoty Mieszkaniowe. Skorzystało z tego 250 tysięcy rodzin.

W latach 1992 r.-1994 r. na osobiste polecenie Premiera Jana Olszewskiego objął funkcję zastępcy dowódcy I Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki w Legionowie pod Warszawą z poleceniem, aby nie dopuścić do wojskowego zamachu stanu możliwego do wykonania ta dywizją.

Służby ciągle podejrzewały go, że prowadzi podziemna działalność szkodliwą dla ówczesnej władzy. W 1994 r. w wieku 49 lat wysłano go na wcześniejsza emeryturę do przymusowego „stanu w spoczynku” a nie rezerwy, aby przy zmianie władzy nie mógł być rehabilitowany i przywrócony do służby.

Od młodości interesował się psychotroniką i osiągał w tej dziedzinie duże sukcesy. Na początku lat 90-tych miał szkolić oficerów wywiadu w umiejętnościach psychotronicznych ale Rosjanie na to się nie zgodzili.

Mając do tego uzdolnienia podjął działalność gospodarczą handlową a później w zakresie usług medycznych, specjalizując się kręgarstwie i chorobach kręgosłupa. Na emeryturze był współpracownikiem i adiutantem dowódcy partyzanckiego gen. Antoniego Hedy pseudonim “Szary”. Służbę wojskową zakończył w stopniu podpułkownika.

W stanie spoczynku za działalność patriotyczną i wojskową, awansowany rozkazem Ministra Obrony Nr 469 z 30 maja 2007 r. na pułkownika WP.

Został odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Legionowym, Złotym Krzyżem Oficerskim II Klasy 100 lecia PDS, Złotym Krzyżem Oficerskim I klasy 100-lecia PDS oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Królewskiego Orderu Św. Stanisława BM.

Wyróżnienia – nagrody

• Rekordzista Układu Warszawskiego trójboju wojskowego w strzelaniu z kbk AK w 1972 roku ,
• Mistrz techniki kraju w 77 roku za pracę magisterską pt. „Bariera świetlana do pomiaru hiperdźwiękowych prędkości pocisku”
• Srebrny krzyż zasługi MON,
• Mistrzostwo Służb Technicznych MON w strzelaniu – 98 pkt. z pistoletu P-64 na 100 możliwych w 1992 r.,
• 10 miejsce w Polsce na liście uzdrowicieli w 2001 i 2004 roku.
• Komendant Naczelny Drugiej po Związku Piłsudczyków (6000 członków) organizacji mundurowej PDS (4800 członków).

Działalność w Polskich Drużynach Strzeleckich

Polskie Drużyny Strzeleckie zarejestrowane we Lwowie w 1911 r. przez Henryka Bagińskiego, Mieczysława Neugebauera, Mariana Januszajtisa-Żegote, przywrócone zostały w 1994 r. a zarejestrowane sądownie w Łodzi w 2001 r. Od reaktywatora Polskich Drużyn Strzeleckich (1994 r.) Komendanta Płk DS. Ludwika Wasiaka w 2004 r. przejął Komendanturę Naczelną PDS tej organizacji. Został wybrany na Komendanta Naczelnego Polskich Drużyn Strzeleckich (PDS). Według tytulatury tej organizacji nadano mu w 2005 r. stopień Generała Brygady Drużyn Strzeleckich i Generała Dywizji DS w 2008 r. Są to stopnie strzeleckie a nie wojskowe.

Z organizacji liczącej 30 osób przez 20 lat zbudował organizacje patriotyczną mającą prawie 4,5 tysiąca umundurowanych członków Drużynników i 24 Regionalnych Okręgów w tym dwa zagraniczne: w Estonii i USA (Nowym Jorku). Sprawnie prowadzi zachowującą ciągłość historyczną organizację paramilitarną Polskie Drużyny Strzeleckie, które w 2021 r. obchodziły 110 rocznicę założenia w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie, a w 2026 r. w lipcu będą obchodziły uroczyście wspólnie z MON i Przedstawicielami Władzy 115 rocznicę powołania Polskich Drużyn Strzeleckich. Ówcześni działacze Polskich Drużyn Strzeleckich odegrali wielką rolę w odbudowie Wojska Polskiego w 1918 r. Od 1920 roku hasłem Polskich Drużyn Strzeleckich jest „Bóg, Honor, Ojczyzna i Wolność.”

Był współpracownikiem w Polsce emigracyjnego Prezydenta RP na Uchodźctwie Juliusza Nowina Sokolnickiego, a nawet jego pełnomocnikiem wojskowym na Polskę^[3]. Podpisał w dniu 09-09-2008 r. wspólnie z Kapelanem Komendy Naczelnej PDS generałem DS. Stanisławem Rospondkiem umowę z Prezydentem Sokolnickim o patronacie^[4] Prezydenta NU nad Polskimi Drużynami Strzeleckimi i przejęciem przez Komendę Naczelną Prezydenckich prerogatyw: o wyróżnianiu i awansowaniu zasłużonych Patriotów. Sokolnicki wyróżnił go najwyższymi odznaczeniami Orderu św. Stanisława Biskupa Męczennika.

Działalność polityczna

Był organizatorem i założycielem partii politycznej Nr 33 Polski Ruch Uwłaszczeniowy, pierwszy w Polsce publikował opracowania o konieczności Powszechnego Uwłaszczenia przy przejściu z ustroju socjalistycznego w kapitalizm. Wydał w 1996 r. książeczkę „Uwłaszczenie Narodu Polskiego, czyli jak odzyskasz 100 milionów”. Na bazie jego koncepcji uwłaszczenia Lech Wałęsa prowadził kampanię wyborczą pt. „100 milionów dla każdego”. W organizacji objął funkcję Przewodniczącego Partii. Współpracował z Janem Kobylańskim i z Unią Stowarzyszeń i Organizacji Polskich w Ameryce Łacińskiej (USOPAŁ). Był honorowym członkiem władz USOPAŁ. Był inicjatorem powołania Światowego Kongresu Polonii jako organizacji międzynarodowej Polaków za granicą.

W wyborach parlamentarnych w 2011 r. jako niezależny kandydował do Senatu z ramienia Polski Patriotycznej.

Działa od wielu lat w Stronnictwie Pracy partii politycznej założonej w 1937 r. przez Ignacego Paderewskiego, jako sprzeciw „kultowi jednostki” ówczesnego Marszałka Rydza Śmigłego. Pełnił kilka lat funkcję Szefa Rady Politycznej SP i jest autorem programu tej Partii.

W 2020 r. opublikował książkę pt: „Totalna Obrona Nnarodowa” Jak Polska ma zachować swoja suwerenność leżąc między mocarstwami: Rosją a Niemcami? Jest to nowatorskie rozwiązanie tematu, który dla wielu wojskowych i polityków może stanowić rozwiązanie „kwadratury koła” strategii bezpieczeństwa narodowego, które jest stale aktualne. Jest autorem koncepcji Bezpieczeństwa Państwa Polskiego opartej na Gminnej Samoobronie Obywatelskiej (GSO), którą wydał w formie broszury w 2019 roku.

Bibliografia

• Henryk Bagiński U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, wydanie 1935 r.
• Jerzy Makuch Drogi do Niepodległej 1914-1918 Zarys historii polskich drużyn strzeleckich, Wydawnictwo Dorand,  ISBN 978-83-66578-03-6
• Jan Grudniewski Uwłaszczenie Narodu Polskiego czyli jak odzyskasz 100 milionów. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza 1996
• Regulamin Polskich Drużyn Strzeleckich 1911-2020 Warszawa 2008 r.,  ISBN 978-83-66578-04-3
• Jan Grudniewski Totalna Obrona Narodowa  ISBN 978-83-66578-01-2
• Jan Grudniewski Gminna Samoobrona Obywatelska  ISBN 978-83-66-578-08-1
• Jan Grudniewski Skąd wyszliśmy i dokąd idziemy  ISBN 978-83-61347-51-4
• Jan Grudniewski Bajka dla dzieci Jak to było na wyborach, baśń o sępach i kaczorach. 2006 r.
  ISBN 83-87831-83-2
• Ryszard Jakubczak Obrona terytorialna III RP, Strategia, sztuka operacyjna, taktyka  ISBN 83-7250-106-8

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Biografia Jana G. Grudniewskiego
• Nota biograficzna na portalu Mam Prawo Wiedzieć
• Serwis PKW – Wybory 2011
• Polskie Druzyny Strzeleckie